Vivimos tempos distópicos. Cada día aparecen novos best- sellers e blockbusters empeñados en debuxar futuros atroces. O seu éxito sen precedentes súmase ao de certos discursos científicos, políticos e filosóficos afianzados ao redor do medo. O diagnóstico que ofrecen proxecta un horizonte sen alternativas onde resulta máis sinxelo imaxinar o fin do mundo que o fin do capitalismo.
Cunha prosa áxil e cáustica, Contra a distopía destapa as inconsistencias teóricas e contraindicacións prácticas das narracións distópicas fabricadas polo cinema e a literatura. Mostra como a súa multiplicación actual non está exenta de ideoloxía senón que xoga a favor da orde imperante ao incentivar a desmobilización e o derrotismo ou a adopción de activismos defensivos, limitados á queixa e a denuncia. Ata as obras que escenifican revolucións populares esconden, case sempre, un fondo conservador.