Antes de morrer na erupción do Vesubio, Plinio escribiu unha obra colosal que, para o noso asombro, resulta hoxe incriblemente moderna. A súa Historia Natural, no ano 77 de nosa era, é a primeira gran recompilación enciclopédica da Antigüedad acerca da Natureza e o mundo que nos rodea, desde as constelacións de estrelas ata os insectos. Plinio o Vello xa escribía entón que a Terra era redonda. Sabemos o que representan as distintas esculturas preservadas daqueles afastados días grazas a que el as describiu con sumo detalle (pois doutro xeito seríanos imposible). A través das súas páxinas percibimos a importancia da figura de Plinio, o erudito, militar e científico que faleceu na erupción que sepultou as cidades de Pompeya e Herculano no ano 79, e con el, a insospeitada actualidade dunha fascinante obra sobre a Natureza que, igual que fai dous mil anos, séguenos interpelando sobre temas tan actuais como o papel depredador do home na Terra, as marabillas do noso planeta e a necesidade de salvagardar o legado natural do que formamos parte